Overal waar ik loop of rijd of fiets krijg ik kriebels van die prachtige kleuren in de natuur. De bloemen en planten, maar ook die mooie licht groene kleurtjes van het nieuwe gras en de jonge blaadjes aan de bomen. En al genietend merk je dan ineens op dat die jonge blaadjes helemaal niet groen zijn, maar juist rossig of diep rood.
Maar op dit moment is vooral de Magnolia mijn favoriet. Zoals deze nu uitbundig bloeit.
Iedere keer als ik die zie moet ik denken aan de tijd dat ik 17 was en mijn lente en zomer doorbracht als oppas in het mooie bosrijke Heelsum. Ik mocht voor 2 kinderen zorgen.
Een jongetje van 3 en een baby van een paar maanden. En omdat het daar zo mooi is, gingen we veel naar buiten, en wandelden we een blokje om. En ook toen zag je die mooie Magnolia volop. En wat doe je als je mag zorgen voor een mannetje van 3 met een nog vrij kleine woordenschat? Juist,... je gaat hem nieuwe woorden aanleren.
Alle bloemen en planten die we tegen kwamen heb ik hem aangeleerd.
Ik hoor het hem nog zeggen met zijn schattige stemmetje;
Magnolia
Mijn mooie Magnolia en dat schattige stemmetje. Perfecte combinatie voor een levenslange herinnering.
Ik vraag me af welke namen hij onthouden heeft en of hij ook van bloemen en planten houdt nu. Hij zal waarschijnlijk nu een jaar of 23 zijn.
Ik krijg zelf nog steeds de kriebels van die prachtige kleuren en de schoonheid van de natuur in het algemeen, en ook van die mooie mensen om mij heen. Het liefste zou ik alleen maar de hele dag foto's maken en iedereen laten meegenieten van wat ik zie. Aan iedereen mijn gemaakte foto's laten zien.
En ik hoop dat ze dan hetzelfde zien als wat ik zie.
Als ik kijk naar de prachtige natuur en de prachtige mensen, dan moet ik wel geloven dat er een veel groter iemand is die dit allemaal tot in detail ontworpen heeft.
Hoe prachtig een menselijk lichaam of een bloem in elkaar steekt.
Hoe ieder detail een creatie kan misvormen, zodra het ontbreekt.
Hoeveel er fout kan gaan in de groei of ontwikkeling van een baby.
Ik heb het gezien, bij allebei mijn kinderen. Zuurstof gebrek bij de geboorte.
Bij de eerste lang en bij de 2e héél eventjes maar. Mijn eerste mooie prinsesje kon helemaal niets meer, behalve lachen. En dat kon ze geweldig goed. 10 jaar lang. 9 jaar eigenlijk, want het eerste jaar had ze natuurlijk ook moeite om haar lach spieren op gang te krijgen.
Mijn 2e grote mooie schat heeft wat concentratie probleempjes en wat kleine motorische probleempjes.
Maar als ik om me heen kijk, naar de mensen in mijn werk, in de gehandicapten zorg, dan zie ik dat er zo véél mis kan gaan. Dan is het een bovennatuurlijk wonder dat mîjn lichaam bij geboorte helemaal gezond was. En zijn er niet véél méér mensen geboren met "gezonde" lichamen dan met "misvormde" lichamen?
Dat ontstaat toch niet bij toeval?? Een gezond, "perfect" lichaam?!
En zeker niet door een vernietigende knal en in een traag tempo en bij herhaling zonder knal en in een snel tempo.
Ik krijg spontaan een sport herhaling in gedachten waar de herhaling nooit sneller gaat, maar altijd trager.
Ik kan in ieder geval niet geloven dat wij zijn ontstaan uit 1 grote oerknal zoals Darwin met zijn evolutie theorie beweert.
Hoe ieder, soms bijna onzichtbaar, detail van een levend wezen, mens, plant of dier, ons kan misvormen zodra dit detail ontbreekt.
De Magnolia op bovenstaande foto was al perfect om te beginnen, met ieder detail aan zijn uiterlijk en zijn voortplantingsorganen. Dat gedeelte waar hij zaadjes en nieuwe plantjes mee ontwikkelt.
Kun je je voorstellen dat voordat het deze perfectie bereikt had in de evolutie theorie, er iets ontbrak aan deze Magnolia? Hoe zou de magnolia er dan uitgezien hebben?
En als je kijkt naar het prachtige meisje op de foto ernaast. Kijk eens alleen naar haar prachtige ogen.
Ieder detail aan zo'n oog spreekt van perfectie. De iris, de prisma, de spieren. Kun je je daar voorstellen dat er iets ontbrak aan die ogen, miljoenen jaren geleden? Hoe misvormd zou een oog er in het begin uit hebben gezien?? en hoe kan iets misvormd uitgroeien tot iets perfect.
Ik geloof dat er een briljante ontwerper moet bestaan die deze mate van perfectie ontworpen heeft.
Ik geloof met iedere vezel van mijn lichaam, dat we met iedere vezel van ons lichaam, mogen genieten van die perfectie. Dat we mogen groeien in het genieten, dat we mogen groeien in ons "zijn" en dat we mogen groeien in het weten dat we een perfecte creatie zijn van een waanzinnig grote en briljante ontwerper.
Maar hoe je ook denkt over de schepping of over het ontstaan van de wereld.
Ik geloof dat we met zijn allen veel meer kunnen halen uit ons zelf door onszelf te zien als perfect. Hoe gebrekkig we, allemaal, ook zijn.
Door elkaar te behandelen als een perfecte aanvulling op onszelf, gaan we elkaar laten groeien in ons "zijn".
We durven onszelf te zijn, onze gebreken te laten zien, onszelf te accepteren, hulp te accepteren van anderen, die dat wel kunnen, wat wij zelf niet kunnen.
Laten we elkaar wat minder kritiek geven, en wat meer complimenten geven over dat wat we goed doen.
soms even meer de tijd nemen om complimentjes te bedenken? Ook als het wat geforceerd "lijkt".
De complimentjes zijn er. Voor iedereen. Ik weet het zeker.
Dat gezegd hebbende ga ik nu eerst een aantal workshops uitwerken die ik tijdens dit schrijven in gedachten heb gekregen.
Dhammika Smid
n.a.v. deze BLOGpost heeft Dhammika Fotografie een aantal workshops ontworpen in het thema;
Mooi Gemaakt
- Mooier dan een model | workshop ladystyling
- Kijken met andere ogen | workshop fotografie
Comments